صداهایی از چرنوبیل؛ تاریخ شفاهی یک فاجعه‌ی اتمی اثر سوتلانا الکسویچ برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۱۵ است که روایتی متفاوت از فاجعه اتمی چرنوبیل را ۲۹ سال پس از حادثه روایت می‌کند. الکسیویچ در کتاب صداهایی از چرنوبیل از زبان بالغ بر 500 شاهد عینی، شامل: پزشکان، فیزیکدانان، آتش‌نشان‌ها، پاک‌سازی‌کننده‌ها و مردم معمولی به بررسی ابعاد این فاجعه پرداخته است.

عموما برندگان جایزه نوبل ادبیات به خاطر آثار داستانی و یا آثار زیبا و شعر گونه خود موفق به دریافت این جایزه شده‌اند ولی خانم سوتلانا الکسیویچ توانسته است برای نوشتن اثری که ترکیبی است از مصاحبه‌ها و تکنیک‌های داستانی و خلق ژانر جدیدی که حاصل این سبک نوشتن است؛ برنده این جایزه شود.

کتاب صداهایی از چرنوبیل حاصل تلاش ده ساله‌ی الکسیویچ برای جمع‌آوری مستندات و نقب‌زدن در این حادثه از طریق گفت‌وگو با مردمی‌ست که از صبح 26 آوریل 1986 درگیر بزرگ‌ترین فاجعه تکنولوژیک قرن بیستم شدند و هنوز هم با عواقب آن دست به گریبانند. این کتاب درباره آثار حادثه چرنوبیل بر مردم و یا صدمات آن بر طبیعت و ژنتیک انسانی نیست بلکه تأثیر این واقعه و این تجربه تلخ بر روی زندگی و روح و روان مردمان در رویارویی‌شان با این واقعه است. در 29 آوریل 1986، دستگاه‌ها سطوح بالایی ازپرتوها را در لهستان، آلمان، اتریش و رومانی نشان دادند. در 30 اُم آوریل، در سوئیس و شمال ایتالیا؛ اول و دوم مه در فرانسه، بلژیک، هلند، بریتانیای کبیر و شمال یونان؛ و سوم مه در اسرائیل، کویت و ترکیه... ذرات هوابرد گازی در اطراف زمین سفر می‌کردند. دوم مه، در ژاپن ثبت شدند؛ 5 اُم مه در هند؛ و 5 اُم و 6 اُم مه در ایالات متحده. ظرف کمتر از یک هفته، چرنوبیل به معضلی برای کل جهان تبدیل شد. به نظر ما غیرممکن است که جسد شوهر یا پسرتان را به شما تحویل دهند. آنها آلوده به مواد رادیواکتیویته هستند و قرار است در گورستانی که در مسکو قرار دارد به طور خاصی سوزانده شوند. در تابوت محافظی از جنس روی، زیر آجرهای سیمانی. و لازم است شما این سند‌ی که اینجاست را امضا کنید.

در بخش پایانی این کتاب می خوانید:

در دفترش می‌نویسد: «وقتی مردم، منو بسوزون، دلم نمی‌خواد بترسی.» شایعاتی بود که چرنوبیلی‌ها حتی بعد از مرگ هم رادیواکتیوی بودند. در جایی خوانده بودم که قبرهای آتش‌نشان‌های چرنوبیل که در بیمارستان مسکو مُردند و در گورستانی به نام میتینو، نزدیک مسکو به خاک سپرده شدند، هنوز هم آلوده به رادیواکتیو است و مردم از نزدیکش رد نمی‌شوند و خویشاوندان‌شان را هم آنجا دفن نمی‌کنند. حتی مُرده‌ها هم از مُرده‌های چرنوبیلی می‌ترسند؛ چون هیچ‌کس نمی‌داند چرنوبیل چیست.

همچنین در پشت جلد این کتاب نیز می خوانید: جهان به دو بخش تقسیم شده است: یک طرف ماییم؛ چرنوبیلی‌ها و طرف دیگر شما ایستاده‌اید؛ دیگران. دقت کرده‌اید؟ اینجا هیچ‌کس نمی‌گوید روسی، بلاروسی یا اوکراینی‌ست. ما خودمان را چرنوبیلی می‌نامیم. «ما چرنوبیلی هستیم.» «من یک چرنوبیلی‌ام.» انگار مردمی دیگریم؛ ملتی نو...

پشتیبانی خرید:

09332126947

nradownload@yahoo.com

کتاب «زوربای یونانی» نوشته­‌ی «نیکوس کازانتْزاکیس» برای نخستین بار در سال 1946 به چاپ رسید. نیکوس کازانتْزاکیس ( 1957-1883) که از او به عنوان غول ادبیات مدرن یونانی یاد می­‌کنند در 9 سال مختلف نامزد دریافت جایزه‌­ی نوبل ادبیات شده بود. او در سال 1957 با اختلاف یک رای کمتر این جایزه را به آلبر کاموواگذار کرد. کامو بعدها گفته بود کازانتْزاکیس سزاوار افتخاری صد برابر بیشتر نسبت به او بوده است. کازانتْزاکیس در همین سال دیده از جهان فرو بست و علی­‌رغم مخالفت اُسقف یونان که وی را مرتد خوانده بود، در زادگاه‌ش شهر هراکیلتونِ جزیره‌­ی کِرِت به خاک سپرده شد. نوشته­‌ی روی سنگ قبر او چنین است: «به هیچ چیز امیدی ندارم. از هیچ چیز نمی‌­ترسم. من آزادم»

کتاب زوربای یونانی -که به عقیده­‌ی بعضی اساساً یک رمان اتوبیوگرافی است و حاوی ماجراهایی­‌ست که بر خودِ کازانتزاکیس رفته- برخورد نزدیک و ملموسی­‌ست با زندگی همراه با دو نگاه توامانِ متضاد. نگاهی که گاه از منظر فلسفی به زندگی نگاه می‌­کند و گاه بی­‌واسطه و درآمیخته با روحِ آن. راوی 35 ساله‌­ی داستان که در ابتدای کتاب به نوعی درگیر هویت خویش و سنجش حد و مرزهای فکری­ش است و در سراسر عمرش پیوسته از خلال کتاب­‌ها وتاملات فلسفی و اخلاقی، به جهانِ پیرامون­‌اش نگریسته، با پیرمردی 60 ساله آشنا می­‌شود به نام زوربا که هرگز تحصیل نکرده. زوربای یونانی، در واقع فردی­‌ست عامی که رفتارش پراست از کنش­‌هایی­ که جنبه غریزی و حسی دارند و مبتنی‌اند بر شیوه­‌ای عملی­ که در اثر سفر و دنیا­دیدگی و با تجربه‌­ی مستقیمِ زندگی به‌­دست آمده. و البته هنوز هم آن­‌طور که خودش اذعان می­‌کند پر است از شور زندگی: «... زوربا گفت: "زندگی سراسر دردسر است، ولی مرگ چنین نیست. اصلا می­‌دانی زندگی کردن یعنی چه؟ یعنی این‌که کمرت را محکم ببندی و به دنبال دردسر بدوی."

باز هم ساکت ماندم. می­‌دانستم که حق با زوربا است. واقعاً هم حق با او بود. اما جرئت نمی­‌کردم این مطلب را بر زبان بیاورم. زندگی من در مسیری اشتباه‌ی جریان یافته بود؛ به جای برخورد با مردم، مدام با خود حرف می­‌زدم. گویی خود‌مشغول شده بودم. چنان به پستی گراییده بودم که اگر مُخیّرم می­‌کردند که بین عشق ورزیدن با زنی و خواندن کتابی در باب عشق یکی را انتخاب کنم، مسلماً دومی را برمی­‌گزیدم...»

رمان شرحی­ خواندنی‌­ست برهم­‌سفر شدن این دو نگاه و گفت­‌وگوهای میان­‌شان، در خلال تجربه­‌ی­ زندگی در روستایی در جزیره‌­ی کِرِت. مفاهیمی مانند زن، مذهب، قانون، وطن­‌پرستی، خوشبختی، مرگ، کار، موسیقی و رقص که در خلالِ زندگی روزمره‌­ی این دو شخصیت پیدا می‌­شوند و ماجراها و تعارضات جذابی را پیش می­‌برند. همه‌­ی این تعارضات در بستر جامعه‌­ای شکل می­‌گیرد که البته به گفته­‌ی بعضی، یونان پیشامدرنِ درگیر با سنت، را روایت می­‌کند. و از این منظر شاید مواجه شدن با جهانِ این کتاب برای جامعه‌­ی ایرانی جالب توجه بوده و بیشتر مورد استقبال قرار بگیرد...

پشتیبانی خرید:

09332126947

nradownload@yahoo.com